Mijn ervaring met de ooglidcorrectie

Ik schrijf dit verhaal precies drie maanden na de ingreep. Ik heb net als u, lang zitten twijfelen om een ooglidcorrectie te laten doen. Niemand zei dat ik het nodig had, maar ik zag het zelf op foto’s dat ik een vermoeide blik had. En dus begon mijn zoektocht op internet naar ervaringen en resultaten.

Nu ik drie maanden na de ingreep verder ben, kan ik u vertellen, dat wat ik online heb gelezen, niet overeen komt met de werkelijkheid, en daarom probeer ik deze nu goed te omschrijven. Ik was best nerveus voor de ingreep, omdat ik niet wist wat me te wachten stond. Maar dokter Wong stelde me snel gerust. Terwijl ik op de behandel stoel ging liggen, kreeg ik een kussen onder mijn benen en lag ik er comfortabel bij. Na een uitgebreide uitleg over het verloop van de ingreep, kreeg ik de verdoving. Omdat ik zelf al jaren Botox rond de ogen gebruik, vielen deze prikken mij mee. Daarna vallen de oogleden naar beneden, en krijg je ze ook niet meer open. Vervolgens wordt je gezicht ingepakt met doeken en voelt alles warm en comfortabel aan. Dokter Wong vroeg aan mij of ik het fijn zou vinden als ze vertelde wat ze aan het doen was. Mijn antwoord was ja. Dan heb ik een idee van het verloop van de ingreep. Van het verwijderen van de huid, voel en zie je niets. Ook van het dichtbranden van de bloedvaten merk je niets. Je ziet ook geen licht of dergelijke. Één oog was snel klaar. Het praten tijdens de ingreep heeft mij geholpen, maar ik snap het ook als mensen gewoon relaxt willen liggen. De totale ingreep ging sneller dan ik had verwacht. Ik heb geen pijn of ander onprettig gevoel gehad tijdens de behandeling.

Daarna loop je zelf naar een uitrust stoel en krijg je verkoeling op de ogen. Voor je het weet, ben je alweer op weg naar huis. De week daarna is het even afzien. Ik heb drie dagen goed gekoeld om de twee uur met een zak doperwten. Verder rustig op de bank naar Netflix gekeken. Douchen mag gewoon, en het water spoelt de wond schoon. Na dag drie lieten de pleisters los, en dat maakte het al een stuk beter om aan te zien. Na een week was het tijd om de hechting te laten verwijderen. Dat is een lange draad, die er in één keer uitgetrokken wordt. Dat voel je, maar is niet pijnlijk. Na het verwijderen van de hechting ben ik weer naar buiten gegaan. Met een petje op of zonnebril. Wandelen of fietsen. De ogen zijn rood en je ziet dat er iets is gebeurd. Na twee weken neemt de kleur wat af en begint het herstel. Ik ben zelf toen ook weer gaan werken, maar heb online een nepbril gekocht om de ogenleden wat te verdoezelen voor mijn collega’s. Niemand zei er iets over op werk. Ook smeerde ik twee keer per dag littekencrème op. Na een maand werd het litteken minder zichtbaar en kon de nepbril weer weg. Met een klein beetje make-up is de rode kleur goed weg te werken. Twee mensen die mij goed kennen, zagen gelijk het resultaat, en dat was niets anders dan lof! Na twee maanden had ik geen make-up meer nodig, en was ik blij met het resultaat. Drie maanden later, wordt het echt mooi. Je moet het dus wat tijd geven, voor je echt het eindresultaat kan zien. Van de behandeling voel of ervaar je niets. Het is meer de creativiteit die je de weken daarna gebruikt om het litteken wat weg te moffelen. Op twee directe collega’s na en familie, heeft niemand er opmerkingen over gemaakt.

Ik kan dokter Wong dan ook aan iedereen aanraden. Niet alleen vanwege haar expertise als arts, maar ook voor de nazorg, en dat je kan bellen als je vragen hebt. Het kost dus wat tijd voor je echt het eindresultaat ziet, maar dan heb je wel je frisse en vrolijke blik weer terug.

Groet! Martijn van den Bergh. Vragen mag altijd.